Tussen 1590 en 1600 bekostigde Christoffel d'Assonleville de muurschilderingen in het linker en het rechter transept van de kerk, ter nagedachtenis van zijn ouders Jean d'Assonleville en Gilette des Prets. Men vertelt dat Christoffel d’Assonleville financieel bijgedragen had tot de moord op Willem de Zwijger in 1584. Om zijn zielenheil af te kopen, zou hij opdracht gegeven hebben om de muurschilderingen aan te brengen.
Later, ten tijde van een restauratie rond de jaren 1650, zouden ze overschilderd geweest zijn omdat de stijl en de taferelen niet pasten bij de barokaltaren die er werden aan-gebracht.
Bij reiniging en herstellingswerken aan de kerk rond 1890 werden de muurschilderingen herontdekt en gerestaureerd door Jozef Middeleer, leerling van Frans Meerts.
In 1962 werden deze kunstwerken opnieuw overschilderd, met een grijze latexlaag. Men achtte ze waardeloos en niet meer passend bij de tijd.
Dertig jaar later hebben zes gespecialiseerde vaklui gedurende zeven maanden aan de restauratie gewerkt. In november 1993 werden de gerestaureerde muurschilderingen ingehuldigd.
Dit zijn geen fresco’s, wel tempera’s. Fresco’s zijn muurschil-deringen op een vochtig medium zoals nat pleisterwerk. Tempera’s daarentegen worden aangebracht op een droge ondergrond van krijt of gips.
 |
In de linker kruisbeuk worden verschillende taferelen afgebeeld uit het leven van Maria. Centraal: de Dood (Dormitio) en helemaal bovenaan: de Tenhemelopneming van Maria. De Latijnse term Dormitio (inslapen) duidt op het geloof dat Maria na haar dood ten hemel werd opgenomen. Dormitio en tenhemelopneming gaan samen. Links onder ziet men de Aanbidding van het Kerstekind door de herders en onderaan rechts de Blijde Boodschap. Men ziet er tevens de schenkers afgebeeld: de edelman en zijn echtgenote, geknield en omringd door hun kinderen. Sommige taferelen zijn duidelijk geïnspireerd door werken van Hugo van der Goes: de Dormitio van Maria (Groeningemuseum Brugge) en de Aanbidding door de herders (Portinaritriptiek Uffizimuseum Firenze). |
 |
In de rechter kruisbeuk boven het Sint-Jozefbeeld, waar vroeger het Sint-Martinusaltaar stond, is het Laatste Oordeel afgebeeld met onderaan links: de heilige Hubertus (zwaar beschadigd) en onderaan rechts: de patroonheilige van de parochie, Sint-Martinus van Tours, allicht van latere datum en duidelijk geïnspireerd door de Sint-Martinus van Antoon Van Dijck (1618) in de kerk van Zaventem. De vermoedelijke schilder is Jasper van der Schueren, die leerling zou geweest zijn van Barend van Orley (1487? – 1541), hofschilder van Margaretha van Oostenrijk en van Maria van Hongarije. Van Orley heeft in Meise gewoond in wat wij nu de Amelgemmolen noemen.
|
De sint Martinuskerk en zijn muurschilderingen
